Guercino, „Et in Arcadia ego”, 1618 - w audycji „Jest taki obraz”
Dwaj pasterze z Arkadii napotykają na swej drodze ludzką czaszkę. Nie jest ona jednak gładka i wypolerowana, jak w innych siedemnastowiecznych obrazach; ta pokryta jest jeszcze szczątkami ludzkiego ciała. Jej fetor przyciąga różnorodne zwierzęta: mysz, gąsienicę, jaszczurkę, muchę i sowę. Mysz ogryza szczękę z resztek ciała. Wszystkie zwierzęta kojarzą się z grzechem lub śmiercią, jedynie gąsienica, która przemieni się wkrótce w motyla, przywołuję odrodzenie, a może i zmartwychwstanie.
Czaszka leży na zrujnowanym fragmencie muru, pod nią wyryty jest napis: „Et in Arcadia ego”, który można przetłumaczyć: „Jestem również w Arkadii”. Słowa te wygłosił nie zmarły człowiek lecz sama śmierć. Obraz stanowi swoiste memento mori, przypomina, że kres życia nadchodzi wszędzie, nawet w Arkadii – w legendarnej krainie wiecznej szczęśliwości.
Ten stosunkowo rzadki temat w kolejnych dekadach XVII wieku podjął Nicolas Poussin w dwóch swoich malowidłach. Francuski malarz działający w Rzymie, być może podziwiał kompozycję Guercina, znajdującą się w kolekcji Antonia Barberiniego.
Guercino, „Et in Arcadia ego”, 1618, Galleria Nazionale d’Arte Antica, Palazzo Barberini, Rzym – w audycji Polskiego Radia „Jest taki obraz”.
Może zainteresuje Cię...
Wszelkie teksty przedstawione na stronie grazynabastek.pl są objęte prawem autorskim. Kopiowanie, przetwarzanie, rozpowszechnianie tych materiałów w całości lub w części bez zgody Autorki jest zabronione.
Projekty logotypów: Darek Bylinka – Ubawialnia
Wykonanie strony: Sztuka do kawy
Zdjęcie w nagłówku strony: © Matthew Hollinshead