John Everett Millais, „Ofelia”, 1851-1852 – w audycji „Jest taki obraz”
O tym, jak umierała Ofelia, dowiadujemy się jedynie z opowieści Gertrudy. Sceny jej śmierci nie ma u Szekspira, nakręcił ją jednak Laurence Olivier w ekranizacji „Hamleta" z 1948 roku. Filmowa Ofelia płynie tam porwana nurtem strumienia i śpiewa, upozowana tak, jak w obrazie Johna Everetta Millaisa.
W brytyjskiej wyobraźni nie ma bowiem innej Ofelii, jak tylko ta ze słynnego obrazu z Tate Britain. Millais malował obraz wiele miesięcy pomiędzy 1851 a 1852 rokiem. Najpierw stworzył drobiazgowo, wręcz hiperrealistycznie ujęty pejzaż, pracując pięć miesięcy nad rzeką Hogsmill w Surrey. Malował w plenerze, co nie było w tym czasie powszechne. Razem z innym prerafaelitą Williamem Holmanem Huntem, który malował wówczas „Zabłąkane owce", siedzieli nad rzeką, ochraniając się siatkami przed gryzącymi muszkami.
Postać tonącej Ofelii artysta wkomponował w nurt rzeki już w swojej pracowni w Londynie. Pozowała mu dziewiętnastoletnia Elisabeth Siddal, godzinami leżąc w wannie. Poważnie się wówczas przeziębiła, a ojciec przedstawił malarzowi wysokie rachunki za leczenie córki.
Pomimo tego, że pejzaż i postać Ofelii malowane były oddzielnie, nie widać w obrazie żadnego "pęknięcia". Być może dlatego, że oba elementy łączy drobiazgowy realizm. Malarz znalazł w pejzażu Surrey miejsce z pochyloną wierzbą, z której Ofelia wpadła do rzeki, drobiazgowo przedstawił kwiaty z bukietu dziewczyny i dodał kilka innych, chociażby maki. W ciągu kilku miesięcy, podczas których powstawał obraz, różne gatunki kwiatów rozkwitały i więdły, zgodnie z rytmem przyrody, stąd taka obfitość roślinności, niewystępującej jednak w tym samym czasie w naturze. Haftowaną srebrem suknię dla modelki Millais znalazł w sklepie ze starociami i studiował jej rozmoknięte, unoszące się na wodzie fałdy. Nie była to suknia z czasów Szekspira, ale któż wie, w jakich strojach chodziła Ofelia w graniczącej z Polską Danii…?
John Everett Millais, „Ofelia”, 1851-1852, Tate Britain, Londyn – w audycji Polskiego Radia „Jest taki obraz”
Może zainteresuje Cię...
Wszelkie teksty przedstawione na stronie grazynabastek.pl są objęte prawem autorskim. Kopiowanie, przetwarzanie, rozpowszechnianie tych materiałów w całości lub w części bez zgody Autorki jest zabronione.
Projekty logotypów: Darek Bylinka – Ubawialnia
Wykonanie strony: Sztuka do kawy
Zdjęcie w nagłówku strony: © Matthew Hollinshead