Paul Gauguin, „Wizja po kazaniu, czyli walka Jakuba z aniołem”, 1888 – w audycji „Jest taki obraz”
Dlaczego religijna wizja Bretonek przypomina japońskie drzeworyty, a anioł i Jakub walczą w stylu zawodników sumo? Czerwone tło, na którym toczy się biblijne starcie, niezwykle silny skrót perspektywiczny pomiędzy pierwszym tłem a sceną walki, wreszcie ukazanie potyczki w ujęciu z góry, zostały przez malarza podpatrzone w dziełach Hiroshige i Hokusai. Do malarstwa europejskiego Gauguin włączył sposoby przedstawiania znane z japońskich drzeworytów. Pomieszał języki.
Paul Gauguin zmienił reguły europejskiego malarstwa: spłaszczył kształty, zastosował wyraziste, czarne kontury, bawił się perspektywą, użył kolorów w sposób niemal abstrakcyjny, po to, aby wzmocnić ekspresję. Przestawił malarstwo na inne tory w znacznie większym stopniu niż impresjoniści, dla których realistyczne przedstawienie świata było niepodważalnym celem.
Obraz Gauguina łączy rzeczywistość i wyobrażenie. Bretonki w regionalnych strojach słuchają kazania. Zrodzona w ich wyobraźni wizja walki Jakuba z aniołem znajduje się powyżej głów. Świat realny, od tego wizyjnego, odgradza pień kwitnącej jabłoni, dzielący obraz na dwie części. Dolna część przedstawia rozmodlone i skupione kobiety na mszy w Pont-Aven, a górna świat ich wyobraźni, duchowe przeżycie, doznane pod wpływem kazania. Gauguin był bardzo zadowolony z obrazu i w liście do Vincenta van Gogha napisał: „Myślę, że osiągnąłem silną rustykalną i zabobonną prostotę postaci. Całość jest bardzo mocna”.
Paul Gauguin, „Wizja po kazaniu, czyli walka Jakuba z aniołem”, 1888, National Gallery of Scotland – w audycji Polskiego Radia „Jest taki obraz”.
Może zainteresuje Cię...
Wszelkie teksty przedstawione na stronie grazynabastek.pl są objęte prawem autorskim. Kopiowanie, przetwarzanie, rozpowszechnianie tych materiałów w całości lub w części bez zgody Autorki jest zabronione.
Projekty logotypów: Darek Bylinka – Ubawialnia
Wykonanie strony: Sztuka do kawy
Zdjęcie w nagłówku strony: © Matthew Hollinshead