Rafael, „La Velata”, ok. 1516 – w audycji „Jest taki obraz”
Tytuł obrazu „La Velata” pochodzi od welonu nałożonego na włosy modelki, a wskazuje on to, że kobieta była zamężna. (Głowę Mony Lisy, żony florenckiego kupca, również okrywa delikatna, tiulowa tkanina). Natomiast prawa dłoń złożona na sercu zapewne wyraża wierność i oddanie, a palce układające się w literę „V” są odniesieniem do Venere (Wenus), patronki małżeńskiej miłości.
Tożsamość modelki Rafaela nie jest znana, chociaż według popularnych legend miałaby to być ukochana malarza Margherita Luti, zwana La Fornarina. Wystawny strój i biżuteria wskazywałby, że kobietą pozującą Rafaelowi była raczej zamożną arystokratką. Niewykluczone jednak, że Rafael stworzył wizerunek ideału kobiecej urody, konkurując z Leonardem, a może również z Tycjanem, który w tym czasie malował zmysłowe piękności spowite w suto marszczone jedwabne suknie.
Malarskim wyzwaniem dla Rafaela było nie tylko oddanie łagodnej twarzy modelki z wibrującymi oczami, lecz także jej biała koszulka i suknia – a zatem dwie tkaniny: cienkie, przeźroczyste płótno oraz mięsista satyna. Ponadto umarszczony tiul odsłania gdzieniegdzie ciało modelki, a jedwab układa się w gęste fałdy.
Kto wie, czy Rafael, gdyby dane było mu żyć dłużej, nie stałby się kolorystą dorównującym zmysłowością malarskiej materii Wenecjanom. Jego dojrzałe obrazy, w tym „La Velata", bliskie są Tycjanowskiemu rozumieniu colorito, w którym to nie wyraziste kontury i doskonały rysunek budują wartości malowidła, lecz światło, cień i kolor.
Rafael, „La Velata”, ok. 1516, Palazzo Pitti, Florencja – w audycji Polskiego Radia „Jest taki obraz”.
Może zainteresuje Cię...
Wszelkie teksty przedstawione na stronie grazynabastek.pl są objęte prawem autorskim. Kopiowanie, przetwarzanie, rozpowszechnianie tych materiałów w całości lub w części bez zgody Autorki jest zabronione.
Projekty logotypów: Darek Bylinka – Ubawialnia
Wykonanie strony: Sztuka do kawy
Zdjęcie w nagłówku strony: © Matthew Hollinshead