26/03/2023

Rembrandt, „Izaak i Rebeka" („Żydowska narzeczona"), ok. 1665-1669 – w audycji „Jest taki obraz”

W ostatniej dekadzie życia Rembrandt pracował nad nową koncepcją malarskiego realizmu. Wypracował manierę, powszechnie zwaną późnym stylem Rembrandta. Aby świat przedstawiony w obrazie wydawał się „realny”, należy nadać mu wrażenie głębi i ruchu. Można tego dokonać konwencjonalnymi środkami, takimi, jak perspektywa, czy przedstawienie gestykulujących ludzi. Jednak złudzenie przestrzeni można oddać również za pomocą kolorów i struktury powierzchni malowidła.

 

Wrażenie głębi i dystansu wzmaga szorstkość przeciwstawiona gładkości – plama w obrazie wyda się bliższa, jeśli jest chropowata, a dalsza, jeśli jest gładka. Podobnie działają kolory – te o chłodnej tonacji oddalają, a te o ciepłej przybliżają namalowane elementy. A jak za pomocą struktury malarskiej oddać emocje? Rembrandt dokonał tego w „Izaaku i Rebece”. Obraz ten mógł być portretem współczesnych Rembrandtowi narzeczonych, a może małżeńskiej pary, ukazanych jednak w historycznym, biblijnym sztafażu. Są oni bowiem przedstawieni jako Izaak i Rebeka, słynna para ze Starego Testamentu, która musiała skrywać swoją miłość i spotykać się potajemnie. Na płótnie Rembrandta ich pełne czułości gesty i delikatność, z jaką się traktują są potwierdzeniem ich uczuć, ale wrażenie to sugestywnie wzmacnia wibrująca, „żywa” farba, gorąca czerwień sukni Rebeki i żarzące się złoto kaftana Izaaka. Wyłaniają się z gładkiego, ciemnego tła, jakby poza nimi i ich uczuciem, nie było już niczego innego.


Rembrandt, „Izaak i Rebeka" („Żydowska narzeczona"), ok. 1665-1669, Rijksmuseum w Amsterdamie – w audycji Polskiego Radia „Jest taki obraz”.
 

Może zainteresuje Cię...

Wszelkie teksty przedstawione na stronie grazynabastek.pl są objęte prawem autorskim. Kopiowanie, przetwarzanie, rozpowszechnianie tych materiałów w całości lub w części bez zgody Autorki jest zabronione.

 

Projekty logotypów: Darek Bylinka – Ubawialnia
Wykonanie strony: Sztuka do kawy
Zdjęcie w nagłówku strony: © Matthew Hollinshead

Archiwum

 

Do czytania

 

Do słuchania

 

Do oglądania

 

Polityka prywatności